Metoda eklektyczna zwana także Współczesną Metodą Eklektyczną
Wiele osób, które spotykam na swojej ścieżce zawodowej, zadaje mi pytanie „Jaki jest klucz do płynnego mówienia w języku obcym?”. Odpowiadam, klucz polega na odpowiednim doborze metod i technik nauczania. Jedną z nich jest wykorzystywana przeze mnie metoda eklektyczna, która łączy w sobie wszystko to, czego słuchacz na danym etapie potrzebuje.
Według słownika języka polskiego PWN pojęcie eklektyzmu oznacza dokładnie „łączenie w jedną całość niejednorodnych elementów mających swe źródło w różnych stylach lub doktrynach„. Jak można się domyślić, pierwotnie pojęcie wiązane było ze stylami architektonicznym oraz doktrynami religijnymi. Z kolei dzisiaj pojęcie eklektyzmu obejmuje coraz większy obszar, a mianowicie wiązane jest z teoriami filozoficznymi, psychologicznymi, jak i językoznawczymi. Współczesna metoda eklektyczna czerpie siłę od swoich poprzedników. Na pierwszy rzut oka można zatem powiedzieć, iż nie jest ona niczym przełomowym, ponieważ nie wprowadza przecież żadnych nowych konceptów w dziedzinie nauczania języków obcych. Czy na pewno? Z pewnością nie wprowadza ona nowych technik, ale trudno nie dostrzec, iż buduje pewną nową formę pracy tj. formę pracy niejednorodnej. Elementy metody eklektycznej posiadają zatem różne cechy. Weronika Wilczyńska, z wykształcenia lingwistyka, która jest autorką wielu książek z dziedziny glottodydaktyki stwierdziła, że już w latach dwudziestych ubiegłego stulecia lingwista Harold Palmer, prywatnie zwolennik rozwiązań synkretycznych, postulował, aby wreszcie stworzyć efektywną teorię nauczania języków obcych. Jak wynika z jego prac wyłącznie odpowiedni dobór technik i procedur może stanowić podstawę do osiągniecia sukcesu w kształceniu językowym. W kontinuum glottodydaktyki to samo podejście możemy dostrzec w pracach metodyka Waldemara Pffeifera. Ale jaki właściwie z tego wniosek? Kiedy się nad tym zastanawiam, do głowy przychodzi mi znane, choć być może często niedoceniane przez nas dzisiaj wyrażenie idiomatyczne w języku angielskim „Variety is the spice of life” lub jego niemiecki odpowiednik „Abwechslung ist die Würze des Lebens„, co w przełożeniu na język polski oznacza „Różnorodność jest przyprawą życia„. Zdecydowanie tak jak w życiu, tak i w nauczaniu języka obcego powinno się pamiętać, iż stosowanie różnych, rozmaitych technik, pozwala na budowanie szerszej perspektywy. W kontekście nauczania języka obcego różnorodność technik ma na celu maksymalizację efektów w obszarze nie jednej, a kilku sprawności językowych. Metoda eklektyczna jest zatem synonimem wysoce świadomego doboru wachlarza technik, które mają odpowiadać konkretnym fazom lekcji, wiekowi i cechom osobowościowym uczniów oraz aktualnie przerabianym zagadnieniom leksykalno-gramatycznym.